भलिबल खेलाडी चु थिङको कथा-१

आजको कथा चीनको मध्य भागमा रहेको मैदान क्षेत्रमा अवस्थित एउटा सानो गाउँबाट शुरु गरौं। यस गाउँको नाम चु ता लौ गाउँ हो, जुन चीनको कृषि प्रान्त ह नान प्रान्तको चौ खौ नामक एउटा सानो शहरको छेउमा रहेको छ। यस गाउँमा चु थरको एउटा परिवार छ। सो परिवारका चु आन ल्याङ र उनकी श्रीमती याङ श्वे लानकी पाँच छोरी छन्।

एक दिन चु आन ल्याङले एउटा कुराप्रति चिन्ता व्यक्त गरेका थिए। के कुराप्रति चिन्तित थिए? साँहिली छोरी हाई स्कूलमा पढिरहेकी थिइन्। उनको पढाई ठीकै थियो तर उनी धेरै खाना खान्थिन्। तेह्र वर्षको उमेरमा उनको उचाइ एक मिटर सत्तरी सेन्टिमिटर पुगेको थियो। चु आन ल्याङले साँहिली छोरीलाई पनि उनकी दुईजना दिदी जस्तै पढाई छोडेर बाहिर काम गर्न गराउन खोजेका थिए, जसबाट परिवारमा देखिएको समस्या घटाउन सकिन्थ्यो।

एक दिन बिहान साँहिली छोरी अर्थात् चु थिङ पढाईका लागि घरबाट निस्कन लागेको बेलामा चु आन ल्याङले भने, चु थिङ, तिमी ठूली भइसकेकी छौ, तिम्री दुईजना दिदी अलि चाँडै नै बाहिर काम गर्न निस्केका थिए। दुई दिन अगाडि तिम्री दिदीले उनको कारखानामा कामदार भर्ना गर्न थालेको कुरा लेख्दै मलाई चिठी पठाएकी थिइन। हामी ग्रामिण क्षेत्रका मान्छे हौं, तिमीले पनि त्यस्तै गर्नुपर्छ।

बुवा तपाईँ मलाई त्यसो नभन्नुहोस्। मलाई मेरा दिदीहरु जस्तै बाहिर काम गर्न मन लाग्दैन। मैले पढ्नुपर्छ। माध्यामिक स्कूलपछि मैले उच्च विद्यालयमा पढ्नुपर्छ। उच्च विद्यालयमा पढेपछि म पैचिङ विश्वविद्यालयमा पढ्ने छु।

यसो भन्दै चु थिङ आफ्ना बुवाको कुरालाई वास्ता नगरी घरबाट विद्यालयतर्फ लाग्छिन्। चु आन ल्याङ पनि छोरीको कुरा सुनेपछि रिसाएर उनकै पछिपछि लाग्छन्। विद्यालय प्रवेश गर्दा त्यहाँ एक वयस्कसँग भेट हुन्छ। ती वयस्कले सोध्छन्,