#अल्पसंख्यक जाति# सगारमाथाको आरोहण कथा-2

चार जना पर्वतारोहीहरूमध्ये हरेक जनासँग दुई सिलिन्डरभन्दा कम अक्सिजन थियो। चार जनाले छलफल गरेर एउटा आधा अक्सिजन सिलिन्डर दोस्रो चरणको शिखरमा राखेर अर्को भरि अक्सिजन सिलिन्डर लिएर सगरमाथाको शिखर जाने योजना बनाए।

त्यसपछि लिउ ल्यानमानको पछि पछि अरू तीन जना निरन्तर अगाडि गएका थिए। छिटै सन् १९६० मे २४ तारिखको अन्तिम घाम पनि बाँकी थिएन। अँध्यारोमा चार जना विस्तारै जाँदै थिए। लगभग सात बजेतिर अगाडि आरोहण गर्ने लिउ ल्यानमान अकस्मात् रूपमा बेहोश भए। उनको अनुहार सेतो र ओठ बैजनी रंगको देखियो।

“लिउ, लिउ, उठ्नू, उठ्नू। सुत्नुहुँदैन।”

साथीहरूको आह्वानमा लिउ ल्यानमानले आँखा खोलेर भन्थे

“म सक्दिन, सक्दिन। तिमीहरू मलाई छोडेर निरन्तर अगाडि जाओ।”

लिउ ल्यानमानको स्वास्थ्य कस्तो छ? अरू तीनजनाले कसरी निर्णय गर्ने? उनीहरू सगरमाथाको शिखर पुगे कि?